Manon Nijhuis, auteur op Natuurlogies

In de winter krijgt je lichaam en geest heel wat te verduren! Het is nat, koud en veel langer en ook vroeger donker. Hoog tijd dus om wat extra aandacht aan jezelf te besteden. Een dagje sauna is een leuke manier om aan je weerstand te werken!

Wat doet naar de sauna gaan voor je immuniteit? Heel wat! In de sauna stijgt je lichaamstemperatuur met zo’n twee graden. Dat zorgt voor een soort kunstmatige koorts die verschillende processen in je lichaam in gang zet om terug af te koelen.

Je begint te zweten, daardoor komen afvalstoffen die al langer werden opgeslagen vrij en worden die afgevoerd. Zo verdwijnt overtollig talg bijvoorbeeld. Bovendien hydrateert dit de hoornlaag van je huid en wordt een ongebalanceerde PH-waarde herstelt. Resultaat: een gezondere, stralende huid.

Je lymfeklieren maken witte bloedcellen aan. Deze bloedcellen zijn de ‘soldaatjes’ in je lichaam, zij voeren de strijd tegen indringers van buitenaf zoals allergenen, bacteriëen en virussen.

Je hart pompt harder waardoor je bloedcirculatie verhoogt en je organen dus meer en sneller bloed en zuurstof aangevoerd krijgen.

Door deze processen train je je lichaam en is het beter bestand tegen ziektekiemen en temperatuurswisselingen.

Hoe doe je best een rondje sauna? Volg de natuurlijke richting in ons complex en dan gaat het vanzelf. De temperaturen in de sauna’s worden eerst opgebouwd en daarna weer afgebouwd en tussenin vind je relaxatieplekjes om tot rust te komen. Concreet betekent dat:

Neem voor je aan de sauna begint een lauwe douche om je lichaam al voor te bereiden op de warmte.

Luister in de sauna naar je lichaam. Als je organen verzadigd zijn van de warmte, dan gaan de alarmbellen af. Dat is het moment om de sauna te verlaten en afkoeling op te zoeken.

Afkoelen zou ongeveer een kwartiertje moeten duren. Je maakt best eerst een wandelingetje in de buitenlucht en daarna een koude douche (begin met je voeten en werk zo naar boven toe).

Na het afkoelen, volgt even rust. Vergeet terwijl niet voldoende water te drinken om jezelf te hydrateren.

Daarna kan je terug opnieuw beginnen.

Ze bestaan nog; plekjes in Nederland waar het (bijna) helemaal stil is. Waar alleen de geluiden van de natuur hoorbaar zijn. Waar je nauwelijks iemand tegenkomt en waar je je een paar dagen terugtrekt om op te laden in alle rust. Je vindt ze verspreid door het land op de mooiste locaties. We hebben vijf stille plekjes voor je geselecteerd.

Nergens is de stilte zo goed hoorbaar als in de natuur. Herontdek wat stilte met je doet en kom weer tot jezelf.

1. Verborgen B&B op de Veluwe
Aan de rand van de Veluwe liggen de twee vakantiehuisjes en safaritenten van Verborgen B&B. Bij de bouw hebben sloophout en andere materialen een nieuw leven gekregen, waardoor ieder verblijf uniek is. Hier breng je de dagen door met mooie wandelingen, fietstochten in het groen en luieren in de hangmat. Geen TV op de achtergrond en ook geen WiFi, maar rust en puur natuur. ‘s Morgens een prachtig vogelconcert en verder absolute stilte. Begin de dag goed met de ontbijtmand van gastvrouw Ellen en sluit ‘s avonds af met een wijntje bij de houtkachel. Kom romantisch overnachten met z’n tweeën, gezellig met je gezin of lekker in je eentje.

2. Tralaluna Tiny House in Drenthe
De Tralaluna Tiny House is een duurzaam huisje voor 2 tot 4 personen, gebouwd met hergebruikte en ecologische materialen. Het compacte vakantiehuisje staat op Natuurkampeerterrein de Voscheheugte in Drenthe, tegenover een natuurgebied. In de omgeving kun je prachtig wandelen en fietsen, en kom je haast niemand tegen. Kies een plek in het knusse eethuisje voor een hapje en een drankje, en zoek daarna de rust weer op bij je eigen huisje. Binnen bij de houtkachel of lekker buiten. De tiny house heeft een eigen zitje met buitenkachel, verscholen tussen de bomen met prachtig weids uitzicht over het Drentse platteland. Op een vogel of ritselend wild na hoor je hier niets.

3. Vakantiehuisje aan het water in Utrecht
Vakantiehuisje aan het water is een houten huisje voor twee personen. Dit knusse en comfortabele verblijf ligt op een smalle strook land, direct aan het water van de Tienhovense Plassen. Een heerlijke hideaway voor twee, vanuit het bed heb je uitzicht over het water. Binnen is het klein, fijn en romantisch, vooral als de pelletkachel brandt. Buiten hoor je de vogels, eenden en zwanen… Verder is het stil. Geniet van het uitzicht op de steiger, lees een boek in de tuin of ga het water op. Er zijn kano’s en een roeiboot waar je gebruik van mag maken.

4. Natuurlogies Buurse Buiten in Twente
Natuurlogies heeft verschillende overnachtingsplekken in Twente. Allemaal sfeervol, kleinschalig en bijzonder op hun eigen manier. De 4-persoons Beekloft op Erve Witte Veen bestaat uit een slaapkamer en een woonkamer met kachel. De Heerenkamer voor vijf personen en het Bakhuus voor vier personen liggen op Erve ’t Markslag en hebben beide mooie slaapkamers, een keuken, badkamer en een kachel in de woonkamer. De Natuurlogies liggen midden in de natuur waardoor je de hele dag door geniet van het buitenleven. Groene landschappen, weidse uitzichten, rust en stilte. Fijne plekjes om op te laden en het mooie Twente te ontdekken.

5. B&B ‘t Bakhuis in Brabant
‘t Bakhuis vind je in het Brabantse Alphen, in de boomgaard van Landgoed de Hoevens. Vroeger werd hier brood gebakken, nu vier je er vakantie. Het is een romantisch plekje voor twee personen, dat eigenlijk meer een vakantiehuisje is dan een B&B. Naast een slaapkamer heeft het huisje ook een keuken, eethoek en gezellige zithoek met houtkachel. Het ontbijt is niet standaard inbegrepen, maar wel een aanrader om extra bij te boeken. Het wordt ‘s morgens bij je huisje bezorgd of bij mooi weer lekker buiten in de boomgaard. Deze mooie plek in de natuur biedt alles wat je nodig hebt voor tijd samen, rust & romantiek.

In de afgelopen jaren hebben veel gasten bij ons een vakantie doorgebracht. Sommige gasten zien we ieder jaar weer terug en hebben we een band mee opgebouwd. Dit is het verhaal van een bijzondere gast.

Ton komt al jaren in de zomer met zijn vrouw Annelies en hun dochters een weekje naar de Heerenkamer. Het eerste jaar kwamen ze met een aanhanger met fietsen het erf oprijden. Ik vermoedde dat het groot gezin met fanatieke fietsers zou zijn, maar het verhaal bleek anders. Iedereen in het gezin fietst graag een tochtje op vakantie, alleen Ton rijdt dagelijks bijna 100 km. s ’Morgens en s ’avonds een mountainbike tochtje van 35 km en met zijn gezin ook nog eens 30 km. Ton op de gewone fiets en Annelies op de e-bike om hem bij te houden. En dat al jaren lang. Ton houdt van fietsen. Ook naar zijn werk als timmerman fietst hij het hele jaar iedere dag door regen, weer en wind over de dijk bij Goeree-Overflakkee.

Naast zijn hobby fietsen blijkt Ton een echte natuurliefhebber te zijn. Een paar jaar geleden bracht hij ons zelfgemaakte nestkastjes mee. Juist in een tijd dat wij veel processie rupsen hadden, en iedereen nestkastjes ophing om met vogels de rupsen overlast aan te pakken, kwam Ton met degelijke nestkastjes aan. Daar waren wij heel blij mee. Er is niets mooier dan vanuit je veranda in het voorjaar de moeder vogel haar jongen te zien uitbroeden en ook nog eens helpt bij rupsen overlast. Een jaar later bracht hij prachtige voeder vogelhuisjes mee om ze de winter mee door te helpen. Wat hebben wij en onze gasten genoten van alle prachtige vogels die hun weg naar de zaden vonden. Vorig jaar verraste hij ons met een vleermuizenhuisje en een vogelhuisje op palen. Hij had gezien dat er vleermuizen bij de Markslag vlogen die hun slaapplek achter de luiken van de boerderij waren kwijtgeraakt. Een nieuw onderdak was vast welkom en zo gemaakt zei Ton. Binnen een week was het vleermuizenhuisje bewoond.

En zoals voorgaande jaren kwam de familie ook dit jaar weer met de aanhanger vol fietsen het erf op rijden. Alleen nu had Ton er iets extra’s in vervoerd. Toen wij een kijkje kwamen nemen bleek hij een heel hotel te hebben gebouwd! Een insectenhotel wel te verstaan! Echt prachtig! Je ziet hoeveel liefde Ton in zijn werk stopt. En als je hem dan complimenten wil geven of belonen dan zegt hij iedere keer weer “ach, ik maak het van afvalhout in mijn vrije tijd’. Hij geeft liever dan hij ontvangt. Ton is een bijzonder mens met weinig wensen in het leven, hij heeft geen grote verhalen en laat zijn trots niet snel zien. Maar in zijn werk en zijn doen en laten merk je dat het een man is met een groot hart voor iedereen die hem lief is en vooral voor de natuur!

De Twentenaren zijn bekend met de oude historie van hun streek en de daaruit voorkomende tradities en gebruiken. De inrichting van het landschap in Twente met zijn coulissenlandschap van bossen, heide- en veengebieden afgewisseld door dorpen en steden hebben ook een verhaal. Dit voorjaar hebben wij Sophie Bous van Lonely Planet bij ons mogen ontvangen voor een reis door de geschiedenis van het oude Twente. Ze hebben vanuit Haaksbergen kennis gemaakt met het boerenleven, het nalatenschap van de textiel industrie periode en de puurheid van de Twentse natuur. Jesse Beil van restaurant Captain Jack in Buurse gaat met haar op pad. Sophie Bous begint haar verhaal als volgt ” Het zuidoosten van Twente, rondom de gemeente Haaksbergen, kent een interessante, soms ingewikkelde balans tussen heden en verleden en tussen mens en natuur. Ontdek de verhalen die door dit unieke, lege stukje Nederland meanderen als de Buurserbeek”. Dan vervolgt ze haar verhaal “In het zuidoosten van Twente krijgt de natuur stukje bij beetje de overhand. Boerenland wordt omzoomd door de voor de regio typerende houtwallen, die hier en daar overgaan in plukjes bos. Natuur en cultuur meanderen hier door elkaar, net als de Buurserbeek die de natuurgebieden in dit hoekje van Overijssel horizontaal in tweeën splitst; de natuurgebieden Buurserzand en Witte Veen ten noorden ervan, het Haaksbergerveen in het zuiden.

Met de fiets trekken ze door het landschap. Veel grasland, want de grond is hier voor veel landbouw niet geschikt. ‘Deze velden waren vroeger moeras,’ vertelt Jesse Beil. ‘En nu worden delen van deze velden weer teruggegeven aan de natuur, om langzaam opnieuw moeras te worden.’ Bij het begin van natuurgebied het Haaksbergerveen stapt hij af. ‘Dit wordt het Siberië genoemd,’ zegt hij en ik begrijp de gelijkenis. De omgeving oogt kaal in de winter, en is als je door je wimpers kijkt misschien zelfs toendra-achtig te noemen. ‘Omdat hier weinig beschutting is, kan het hier ook hartstikke koud zijn.’ Het is tegenwoordig het startpunt voor veel wandelroutes door het Haaksbergerveen, maar zo’n twee eeuwen geleden werd er in dit gebied nog hard gewerkt: er werd turf gestoken voor de textielindustrie. Het hoogveen bood een perfecte brandstof om de textielnijverheid, waar Twente al langer bekend om stond, tijdens de Industriële Revolutie te mechaniseren.

Vanaf de jaren 50 van de vorige eeuw heeft de natuur weer de ruimte gekregen in het Haaksbergerveen, maar de aandenkens aan de turftijd zijn voor de oplettende kijker nog te zien. ‘Het veen was als een soort sawa,’ zegt Jesse als hij weer opstapt om verder te fietsen. ‘Het werd opgedeeld in vierkanten, omgeven door dijken om de turf op te drogen te leggen.’ Hij wijst tussen een warrig begroeid stukje bos, waar een verhoging waar te nemen valt. ‘Daar kun je nog zo’n dijk zien.’ We passeren een moerassig landschap, met vlonderpaden over het veen en droge grassen. Dan weer rijden we door een stukje bos, waar het pad tussen de bomen slingert. Overal vinden we weer poelen en plassen, spiegelglad tussen het hoge gras, waarin het veenmos zich stukje bij beetje aan het herstellen is. ‘Turf ontstaat door lagen van veenmos die groeien en afsterven, waar bovenop weer een nieuwe laag mos groeit,’ legt Jesse uit. ‘Het doel is hier om uiteindelijk het veen weer te herstellen naar hoe het ooit was, maar dat gaat maar heel traag.’ Dat herstel is vanuit biologisch en historisch oogpunt interessant, maar heeft ook een positief effect op het milieu: hoogveen is in staat om veel CO₂ op te slaan. Toch betekent natuurherstel niet dat de natuur helemaal de vrije loop gelaten kan worden, want onder meer berken en vliegdennen verstoren de groei van het veen. ‘Die opslag wordt door vrijwilligers verwijderd,’ zegt Jesse. ‘Maar ook plaatselijk vee helpt door in deze gebieden te grazen mee.’

De natuur wordt in de omgeving verder ondersteund met een soort bufferzone, om de overgang tussen natuur en bewoonde wereld niet te abrupt te maken en daarmee wederzijdse invloed te voorkomen. ‘De buffer moet uiteindelijk een kilometer breed worden,’ zegt Jesse terwijl we het noordelijker gelegen Buurserzand in fietsen. ‘Dat is goed voor de natuur, maar kan voor boeren soms lastig zijn.’ Boeren moeten hun land verkopen of afstaan, wat pijnlijk kan zijn als dat land al generatieslang in de familie is, of als hele families zelfs herplaatst moeten worden. De balans tussen mens en natuur is hier precair. Ze fietsen 25 kilometer, pauzeren met zelf meegebrachte koffie en kruidkoek, en onderweg wordt het ondanks het mooie weer nooit echt druk; het lijkt alsof een klein stukje Nederland even voor hunzelf hebben. De dagen die volgen beschrijft Sophie voor Lonely Planet op een prachtige manier. Wil je meer lezen over de ervaringen van Lonely Planet in Twente dan lees hier verder.

Net terug van ons 4de verblijf bij Natuurlogies. Hoewel ik in Haaksbergen geboren ben, en ik het Witte Veen goed kende als prachtig natuurgebied op de Duitse grens, heb ik het de laatste tijd pas echt goed ontdekt, door onze vakanties bij Manon en Dirk-Jan.

De aanleiding van ons eerste verblijf was helemaal geen leuke. Mijn oude moedertje had een ernstige hersenbloeding gehad. We zochten op internet naar een huisje om dicht bij haar te kunnen zijn en vonden de Beekloft. Meteen voelde we ons welkom en thuis.

Inmiddels zijn we twee keer in de Beekloft geweest, een keer in de Heerenkamer en een keer in het Bakhuis. Het is moeilijk om een favoriet aan te wijzen, we ze hebben allen hun eigen charme en unieke ligging en uitzicht. We zijn er nu in alle jaargetijden geweest en elke keer is het adembenemend mooi daar. De herfst met z’n kleurenpracht en eerste vorst, de winter met z’n ‘witte wieven’ de lente met z’n korenbloemen en klaprozen, en de zomer met z’n zwemmen in de Buurse Beek.

We komen graag met onze pleegzoon Adam en zijn moeder en onze goede vriendin Nabila. Hij noemt het ‘het vossenhuis’ omdat we hem wijs hebben gemaakt dat er vossen om het huis lopen. We hebben er nog nooit een gezien, maar wel een ijsvogel, talloze uilen en grote grazers. We fietsen en wandelen of zitten te diep in de nacht te keuvelen onder de sterrenhemel. Of zwemmen in het Buursemeertje. Een bezoekje aan het kasteel in Bad Bentheim is zijn favoriet. De oude hessenweg heeft iets magisch. Alsof je de geschiedenis kan proeven.

We wonen al meer dan 25 jaar met veel plezier in de Jordaan in Amsterdam, maar het Twentse land blijft trekken. Op deze manier is de stad en het platteland goed te combineren. Mijn droom is nog altijd om met mijn broers en hun families alle huizen af te huren voor een lang weekend eten, drinken en praten over onze jeugd. Toen we als kleine jongens door het Buurse zand fietsen, met onze vader en moeder.

Manon en Dirk-Jan, bedankt voor dit paradijs dat jullie hebben gecreëerd, met comfort en stilte voor bezinning. We kunnen niet wachten tot onze terugkeer.

Veel liefs
Hans, Nabila, Adam, Chicooooo, Poppi en André Witbreuk

Het voorjaar en dan speciaal de maand mei is een bijzondere fraaie periode op erve Het Markslag in het gebied het Witte Veen. Het frisse groen van de diverse bomen, de zang van de boompieper en het dartelen van de vlinders die op zoek zijn naar nectar, een waardplant of een partner. De boomkikkers laten zich weer volop horen en ook de hagedissen weten de zon te waarderen. De Heerenkamer is een perfecte locatie als startpunt voor diverse wandeltochten in de natuur: over het Witte Veen of langs de Buursebeek. Maar dit jaar kwam de natuur ook naar ons toe!

De rugzak van vriendin Wilma stond lekker in de zon in het halletje van De Heerenkamer. Dat had een hagedis ook in de smiezen en zat zich lekker op te warmen.
In eerste instantie dacht ik dat het een zandhagedis was – die kom je in de kustduinen van Noord-Holland waar wij wonen regelmatig tegen – maar de kop van dit beestje is kleiner.
Het is een ‘levendbarende hagedis’ volgens Ravon, de organisatie die onderzoek doet naar reptielen en amfibieën. En nog niet eerder gefotografeerd in het gebied van het Witte Veen. Deze heeft een stompe staart. Als overlevingsstrategie heeft het een stuk van zijn staart laten vallen, bijvoorbeeld wanneer een roofvogel de hagedis probeerde te vangen.
Ik ben benieuwd wat we volgend jaar tegenkomen op Het Markslag.

Ik ben in veel opzichten geen avonturier. Vroeger wel maar nu niet meer. Ik heb bijvoorbeeld een auto en een fiets die vooral praktisch moeten zijn. Geen toeters en bellen. Mijn man heeft een motor. Daar hoef je bij mij niet mee aan te komen. Toen vertelde mijn buurvrouw dat ze bij ons in de buurt sinds kort e-choppers verhuren. “Dat zijn toch elektrische scooters maar net iets anders vroeg ik haar? Probeer het maar eens zei ze, dan kun je het zelf ervaren!” Om haar niet het idee te geven dat ik er weinig zin in had, heb ik al mijn moed bij elkaar verzameld en afgesproken een proefrit te maken. Kort daarna stond ik bij tourenintwente.nl voor de deur. Ik zag voertuigen staan die vooral NIET leken op de elektrische donkergroene Felix scooters die ik overal zie. Het waren stoere zwarte voertuigen in verschillende formaten. Moest ik hier een rit gaan maken?! Na een keer flink slikken en diep zuchten ben ik op de verhuurder afgestapt en even later volgde een uitleg. Een e-chopper is een elektrische chopper. Hij heeft het uiterlijk van een Harley Davidson, rijdt als een scooter en is dus super simpel om te besturen: je geeft gas met je hand en je remt met handremmen. Geen motor rijbewijs, geen speciale kleding en geen helm nodig! Ik kan kiezen tussen het stoere Harley Davidson model of de vrouwvriendelijke lage instap chopper met extra brede banden. Geef mij maar de lage instap chopper. Dat past nog een beetje aan bij mijn praktische instelling. Ik kan kiezen uit routes met verschillende afstanden. De choppers kunnen makkelijk een afstand tussen de 45 en 80 km afleggen. Alleen ik wil met zo’n ding echt niet zonder batterij stil komen te staan. Dus ga ik voor een 30 km route van de ANWB. De sleutel omdraaien en rijden maar. Wat een ervaring! Bijna geruisloos glijd ik door het Twentse landschap. De chopper gaat ongeveer 25 km per uur. Het is even wennen met brede banden te rijden. Je moet de bochten iets ruimer nemen maar het rijden met brede banden zorgt voor een heel stabiel gevoel. Na een paar minuten ben ik gewend aan de rijstijl, en dan is het heel relaxed touren. Ik heb een anderhalf uur lange mooie tocht gemaakt over smalle weggetjes, langs boerderijen, natuur en watermolens. Onderweg op het terras van Captain Jack geniet ik van mijn nieuwe ervaring met een gratis kop koffie. Echt een super leuke dag die ik zeker niet had willen missen! Samen is het nog leuker en juist voor mannen is dit iets wat je gewoon wilt uitproberen in je vakantie of met vrienden als je een uitje organiseert. Voor meer informatie kijk op www.tourenintwente.nl en boek online.

Toen ik vorige maand voor de tweede keer op ’t Markslag aankwam vroeg ik af welk geluid mij nu zou verrassen.
In november waren het de bijna dagelijks overtrekkende kolganzen die in de vroege avond over de Heerenkamer vlogen. Een kwartier lang genieten van het kenmerkende wat hoge hese geluid. Van rechts naar links – van het water naar de graslanden – vlogen wel honderden ganzen over. Een schitterend geluid. En daarna werd het weer stil.
Maar in april bleef het in de avondschemering rustig. Heerlijk stil: geen auto’s, geen vliegtuigen. Genieten van de stilte, en dat op ruim een uur afstand van de drukke Randstad. Maar toen ik naar bed ging, hoorde ik een geluid dat ik niet direct kon thuisbrengen. Het leek op gekwaak, maar door welk dier: kek, kek, kek ging het in koor. Toch nog even de wandelschoenen getrokken om te horen waar het geluid nu precies vandaag kwam. De poel langs de weg, bij het uitzichtpunt, blijkt het territorium van de boomkikker. Soms zwakt het geluid wat af, dan zwelt het weer aan. Het concert duurt circa 2 uur, daarna hadden de mannetjes blijkbaar hun vrouwtje gevonden. Terug naar de stilte van de Heerenkamer en lekker geslapen met in de verte af en toe het geluid van de bosuil.

In september ga ik weer. Wandelschoenen, verrekijker en de opnameapparatuur gaat natuurlijk mee. Want ik laat me heel graag weer verrassen door de natuur rond de Heerenkamer en het Bakhuus.

Slapen aan de rand van een natuurgebied: wie wil dat nu niet?

Je moet er wel wat voor over hebben want het is een behoorlijk stukje rijden vanaf de Noordzeekust waar ik woon. En wanneer je de Buurserbeek bent overgestoken moet je zo lang de Markslagweg afrijden, dat je denkt: ‘ik zit fout, hier is het niet’. Gewoon doorrijden. Op eens doemt de oude werkschuur van Natuurmonumenten, de Hallenboerderij, het Bakhuus en de Heerenkamer aan je linkerhand op. Idyllisch gelegen in het bos en aan de rand van de Marke, de voormalige gemeenschappelijke landbouwgronden, nu natuurgebied het Witte Veen.
Heerlijk rustig, zo op het eerste gezicht.

Totdat het donker wordt. In de maand november kan je bijna de klok erop gelijk zetten. Het begint met een enkel vogel, dat al gauw aanzwelt en er groepen van wel 200 kolganzen luidt snaterend overvliegen. Je ziet ze niet, je hoort ze wel. Een relatief hoog geluid: kolganzen. De voorstelling duurt een kwartier en daarna keert de rust weer terug. Ben je n het vroege voorjaar dan hoor je ’s nachts de Bosuil roepen. Het bekend uilengeluid van het mannetje of het toch wat hysterisch gekrijs van vrouw bosuil.

De oudste gebieden in Twente zijn de hoogveengebieden. Hoogveen is een hele zeldzame grondsoort. Langs de Duitse grens liggen er een aantal van deze bijzondere gebieden.

Witte Veen: Witte Veen was vroeger een geliefde grensovergang voor smokkelaars. Ook nu moet je voor de mooie rondwandeling even de grens over. Witteveenweg, Haaksbergen

Haaksbergerveen: Drassig hoogveen en uitgestrekte weidse heidevelden, afgewisseld door bosjes en graslanden. Hier is de schaapskudde van Haaksbergen te vinden. Niekerkerweg, Haaksbergen

Het Aamsveen: In het Aamsveen vind je naast afgegraven hoogveen ook natte broekbossen, heidevelden, veenputten en schraalgrasland. Aamsveenweg, Enschede

Het Zwillbrock: . Het bestaat uit bos-, veen- en moerasgebieden en is het overblijfsel van een voormalig veel uitgestrekter hoogveengebied, dat sinds 1985 beschermd natuurgebied is. Het gebied ligt aan de Duits-Nederlandse grens tussen Vreden (D)en Winterswijk (NL). Net geen Twente meer maar zeker de moeite waard om te bezoeken. Hier vind je jaarlijks in het broedseizoen een hele kolonie felroze flamingo’s op het flamingo eiland. Zwillbrock, Duitsland

Al deze natuurgebieden zijn onderdeel van het Europese netwerk van beschermde natuurgebieden Natura2000.

Lesje aardrijkskunde

Even opfrissen: de meeste van deze gebieden zijn tussen 10 – 5.000 jaar voor Christus gevormd en zijn uniek vanwege hun vrijwel ongeschonden overgang – oftewel laggzone – tussen het hoogveen en de beekdalen. Veen bestaat uit restjes dode planten die niet verteerd zijn omdat ze onder water staan en er geen lucht bij kan. Op die dode laag groeit weer een nieuwe laag planten. Die sterft ook weer af. Zo ontstaat veengrond. Laagje voor laagje. Je herkent het, anders dan klei of zand, aan het meeveren. Alsof je over een supersized matras loopt. Laagveen is ontstaan in grondwater en dus onder het grondwaterniveau. Hoogveen juist daarboven. Omdat regenwater op die plekken niet kon wegzakken. Hoogveen gebieden zijn in staat hoge hoeveelheden stikstof (bijna 80%) uit de lucht te halen. In het kader van de klimaatverandering is het dus heel belangrijk de hoogveengebieden te beschermen. Vernatting van deze gebieden kan o.a. hieraan bijdragen.

Tip: In het hoogseizoen (mei tot en met oktober) is er de mogelijkheid om een mee te lopen met de herder in Haaksbergen. 053 – 572 28 11 / www.haaksbergennatuurlijk.nl

Mijn vrouw Jolanda en ik komen al een aantal jaren graag naar Buurse om te genieten van de rust, de natuur, de typische oude stadjes, kastelen en landgoederen in Twente. Sinds kort zijn wij de trotse eigenaren van onze Hongaarse rashond “Toby”. Tijdens onze eerste vakantie met Toby in Buurse was ik bezig met zijn training (het speuren van objecten) op het erf bij de schuur. Alles verliep rustig en precies zoals hij het had geleerd. Totdat hij zich het verhaal herinnerde van Manon over de Römertopf kip die eigenlijk geen römertopf kip was maar vermoedelijk een oude taaie geëmigreerde Oost-Duitse soepkip van circa 2 kg. Toby kreeg ineens medelijden met Manon en kwam op het lumineuze idee om voor haar een verse kip te gaan vangen. Met die vangst kon Manon toch nog voor een geslaagde maaltijd zorgen. Omdat er op het erf een flink aantal kippen rondlopen zag Toby zijn kans. Hij was er als de kippen bij. Dus Toby lekker in de benen en even een kip geselecteerd die hij zou apporteren. Echter zo makkelijk laat een toekomstige soepkip zich niet vangen dus vlogen kip en Toby over het erf achter elkaar aan. Het dak van de boerderij, De Heerenkamer en Het Bakhuis, de kip en Toby hebben alles in een flash voorbij zien vliegen!

Naast een gillende en kakelende kip liep er ook nog een andere kip zonder kop achter de 2 aan, namelijk mijn vrouw Jolanda. Ja want wie had verwacht dat Toby vanaf de weg zomaar achter de kip aan zou rennen en hoe stop je dit? Ondertussen schoten ze over de heg, door de heg en oeps daar had Toby de kip bij zijn kont of staart. Maar de kip was niet bang en wist zich los te rukken, gelukkig!

De schade: een kip die in haar imago is gekrenkt want ze had geen veren meer in haar kont. Toby teleurgesteld omdat het vangen van een kip voor Manon niet gelukt was en Jolanda en ik die een hartslag van 250 / 160 hadden en met het schaamrood op onze wangen het hele tafereel stonden na te beleven.