Een bijzonder hotel

Ton komt al jaren in de zomer met zijn vrouw Annelies en hun dochters een weekje naar de Heerenkamer. Het eerste jaar kwamen ze met een aanhanger met fietsen het erf oprijden. Ik vermoedde dat het groot gezin met fanatieke fietsers zou zijn, maar het verhaal bleek anders. Iedereen in het gezin fietst graag een tochtje op vakantie, alleen Ton rijdt dagelijks bijna 100 km. s ’Morgens en s ’avonds een mountainbike tochtje van 35 km en met zijn gezin ook nog eens 30 km. Ton op de gewone fiets en Annelies op de e-bike om hem bij te houden. En dat al jaren lang. Ton houdt van fietsen. Ook naar zijn werk als timmerman fietst hij het hele jaar iedere dag door regen, weer en wind over de dijk bij Goeree-Overflakkee.

Naast zijn hobby fietsen blijkt Ton een echte natuurliefhebber te zijn. Een paar jaar geleden bracht hij ons zelfgemaakte nestkastjes mee. Juist in een tijd dat wij veel processie rupsen hadden, en iedereen nestkastjes ophing om met vogels de rupsen overlast aan te pakken, kwam Ton met degelijke nestkastjes aan. Daar waren wij heel blij mee. Er is niets mooier dan vanuit je veranda in het voorjaar de moeder vogel haar jongen te zien uitbroeden en ook nog eens helpt bij rupsen overlast. Een jaar later bracht hij prachtige voeder vogelhuisjes mee om ze de winter mee door te helpen. Wat hebben wij en onze gasten genoten van alle prachtige vogels die hun weg naar de zaden vonden. Vorig jaar verraste hij ons met een vleermuizenhuisje en een vogelhuisje op palen. Hij had gezien dat er vleermuizen bij de Markslag vlogen die hun slaapplek achter de luiken van de boerderij waren kwijtgeraakt. Een nieuw onderdak was vast welkom en zo gemaakt zei Ton. Binnen een week was het vleermuizenhuisje bewoond.

En zoals voorgaande jaren kwam de familie ook dit jaar weer met de aanhanger vol fietsen het erf op rijden. Alleen nu had Ton er iets extra’s in vervoerd. Toen wij een kijkje kwamen nemen bleek hij een heel hotel te hebben gebouwd! Een insectenhotel wel te verstaan! Echt prachtig! Je ziet hoeveel liefde Ton in zijn werk stopt. En als je hem dan complimenten wil geven of belonen dan zegt hij iedere keer weer “ach, ik maak het van afvalhout in mijn vrije tijd’. Hij geeft liever dan hij ontvangt. Ton is een bijzonder mens met weinig wensen in het leven, hij heeft geen grote verhalen en laat zijn trots niet snel zien. Maar in zijn werk en zijn doen en laten merk je dat het een man is met een groot hart voor iedereen die hem lief is en vooral voor de natuur!